دﯾﺳﮏ ﮔردن چیست ؟
دیسک ھﺎی ﮔردﻧﯽ از اﺳﺗﺧوانھﺎی ﻣﮭره های ﮔردن ﭘﺷﺗﯾﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد و ھﻣﭼﻧﯾن اﻣﮑﺎن ﺣرﮐت اﻧﻌطﺎفﭘذﯾر ﺳر را ﻓراھم ﻣﯽﮐﻧﻧد. ھر دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ ﮐه ﺑﯾن ﻣﮭره ھﺎی ﻣﺟﺎور ﮔردن ﻗرار دارد و ﺑر روی ھم اﻧﺑﺎﺷﺗه ﺷده اﺳت، به ﻋﻧوان ﯾﮏ ﺿرﺑه ﮔﯾر ﻋﻣل ﻣﯽﮐﻧد ﺗﺎ به ﺳﺗون ﻓﻘرات ﮔردﻧﯽ در ﺗﺣﻣل ﻓﺷﺎرھﺎ و ﺑﺎرھﺎی ﻣﺧﺗﻠف ﮐﻣﮏ ﮐﻧد.
در ﺳﺗون ﻓﻘرات ﮔردﻧﯽ که ﺑﺳﯾﺎر ﻣﺗﺣرک اﺳت، ۶ دیسک ﺑﯾنﻣﮭره ها وﺟود دارد. اﯾن دﯾﺳﮏھﺎی ﮔردﻧﯽ ﻣﻌﻣوﻻً ﻧﺎزکﺗر از دیسک ھﺎی ﮐﻣری در ﻗﺳﻣت ﭘﺎﯾﯾن ﮐﻣر ھﺳﺗﻧد اﻣﺎ از دیسک ھﺎی ﺗوراﺳﯾﮏ در ﻗﺳﻣت ﺑﺎﻻﯾﯽ که ﮐﻣﺗر ﻣﺗﺣرک اﺳت، ﺿﺧﯾمﺗر ھﺳﺗﻧد.
ھر دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ دارای ٢ بخش اﺳﺎﺳﯽ اﺳت:
لایه ﺑﯾروﻧﯽ: اﯾن ﺑﺧش ﺧﺎرﺟﯽ ﺳﺧت، آﻧوﻟوس ﻓﯾﺑروزوس ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود که از اﻟﯾﺎف ﮐﻼژن ﺗﺷﮑﯾل ﺷده و اطراف هسته داﺧﻠﯽ را ﻣﺣﺎﻓظت ﻣﯽﮐﻧد. آﻧوﻟوس ﻓﯾﺑروزوس ھﻣﭼﻧﯾن ﻧﯾروھﺎﯾﯽ را که ﺑر ﺳﺎﺧﺗﺎر وارد ﻣﯽﺷود ﺗوزﯾﻊ ﻣﯽﮐﻧد.
هسته داﺧﻠﯽ: اﯾن ﺑﺧش داﺧﻠﯽ ﻧرم و ژﻟه ای، ﻧوﮐﻠﺋوس ﭘوﻟﭘوﺳوس ﻧﺎم دارد که ﺷﺑﮑه های ﺷل و ﻓﯾﺑری اﺳت که در ژل ﻣوﮐوﭘروﺗﺋﯾﻧﯽ ﻣﻌﻠﻖ اﺳت و ﺗوﺳط آﻧوﻟوس ﻓﯾﺑروزوس ﻣﮭر و ﻣوم ﺷده اﺳت. ﻧوﮐﻠﺋوس ﭘوﻟﭘوﺳوس به دﯾﺳﮏ ﺧﺎﺻﯾت اﻧﻌطﺎفﭘذﯾری و ضربه گیری ﻣﯽدھد. دﯾﺳﮏھﺎ ﺑﺎﯾد به ﺧوﺑﯽ هیدراته ﺷوﻧد ﺗﺎ اﺳﺗﺣﮑﺎم و ﻧرﻣﯽ ﺧود را ﺣﻔظ ﮐﻧﻧد و به ﻋﻧوان ﺣﺎﻣل اﺻﻠﯽ ﺑﺎر ﻣﺣوری ﺳﺗون ﻓﻘرات ﻋﻣل ﮐﻧﻧد.
دﯾﺳﮏ فتق ﺷده ﮔردﻧﯽ
دﯾﺳﮏ ﻓﺗﻖ ﺷده ﮐه ﺑه طور ﻣﻌﻣول ﺑه ﻋﻧوان “دﯾﺳﮏ ﻟﻐزش ﮐرده” ﺷﻧﺎﺧﺗه ﻣﯽﺷود، وﺿﻌﯾﺗﯽ اﺳت ﮐه در آن ﺑﺧش ﻣرﮐزی دﯾﺳﮏ ﺑﯾن ﻣﮭرهای ﺑه ﮐﺎﻧﺎل ﻧﺧﺎﻋﯽ ﺑﯾرون زده ﻣﯽﺷود. اﯾن اﺗﻔﺎق ﻣﻌﻣوﻻً ﺑه دﻟﯾل ﭘﺎرﮔﯽ در ﺣﻠﻘه ﻓﯾﺑری ﻣﺣﮑم ﮐه ھﺳﺗه ﻧرم داﺧﻠﯽ را اﺣﺎطه ﮐرده اﺳت، رخ ﻣﯽدھد و ﺑﺎﻋث ﺑﯾرون زدﮔﯽ ﻣﺎده ﻧرمﺗر ﻣﯽﺷود. ﭘﯾری ﺷﺎﯾﻊﺗرﯾن ﻋﻠت اﯾن وﺿﻌﯾت اﺳت، اﻣﺎ آﺳﯾب دﯾدﮔﯽ ﻧﯾز ﻣﯽﺗواﻧد ﻣﻧﺟر ﺑه ﻓﺗﻖ دﯾﺳﮏ ﺷود. اﯾن ﻣﺷﮑل ﺑﯾﺷﺗر در ﻗﺳﻣت ﭘﺎﯾﯾﻧﯽ ﺳﺗون ﻓﻘرات رخ ﻣﯽدھد، اﻣﺎ ﻣﯽﺗواﻧد در ﮔردن ﻧﯾز ﺑه وﺟود آﯾد. اﯾن ﺑﯾرون زدﮔﯽ ﻣﻌﻣوﻻً ﺑه ﯾﮏ طرف ﮐﺎﻧﺎل ﻧﺧﺎﻋﯽ در ﻣﺣﻠﯽ ﮐه رﯾﺷه ﻋﺻب از ﮐﺎﻧﺎل ﺧﺎرج ﻣﯽﺷود، اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺗد. ﻓﺷﺎر ﺑر روی ﻋﺻب ﺑﺎﻋث درد، ﺑﯽﺣﺳﯽ و ﺿﻌف در ﻧﺎﺣﯾه ﭘوﺳت و ﻋﺿﻠه ای ﻣﯽﺷود ﮐه ﺗوﺳط آن رﯾﺷه ﻋﺻب ﺗﺎﻣﯾن ﻣﯽﺷود.
ﺗﻐﯾﯾرات ﻣرﺗﺑط ﺑﺎ ﺳن در دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ ﺑﺎ اﻓزاﯾش ﺳن، دﯾﺳﮏھﺎی ﮔردﻧﯽ آب ﺧود را از دﺳت ﻣﯽدھﻧد، ﺳﻔت ﻣﯽﺷوﻧد و در ﺗطﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻓﺷﺎرھﺎ اﻧﻌطﺎفﭘذﯾری ﮐﻣﺗری ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧﻧد. ﭼﻧﯾن ﺗﻐﯾﯾرات ﺗﺧرﯾﺑﯽ ﻣﻣﮑن اﺳت ﻣﻧﺟر ﺑه ﻓﺗﻖ دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ ﺷود، ﺑه اﯾن ﻣﻌﻧﯽ ﮐه ھﺳﺗه داﺧﻠﯽ دﯾﺳﮏ از ﻻﯾه ﺑﯾروﻧﯽ ﺧود ﺑﯾرون زده و ﺑﺎ رﯾﺷه ﻋﺻﺑﯽ و ﯾﺎ ﻋﺻب ﻧﺧﺎﻋﯽ ﺗﻣﺎس ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧد. در ﻣوارد دﯾﮕر، دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ ﻣﻣﮑن اﺳت در ﻧﺗﯾﺟه آﺳﯾب ﻣﺳﺗﻘﯾم ﯾﺎ ﺗﻐﯾﯾرات ﺗدرﯾﺟﯽ ﺗﺧرﯾب ﺷود. ﺑﺎ ﺗوﺟه ﺑه اﯾﻧﮑه دﯾﺳﮏھﺎی ﮔردﻧﯽ ﺧوﻧرﺳﺎﻧﯽ ﻧدارﻧد و پایانه های ﻋﺻﺑﯽ ﮐﻣﯽ دارﻧد، ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺧود را ﺗرمیم کنند.
.
ﻋﻠت و ﻋﻼﺋم فتق ﯾﺎ بیرون زدﮔﯽ دﯾﺳﮏ ﮔردن چیست؟
دﯾﺳﮏھﺎی ﮔردﻧﯽ ﺑﺎﻋث درد در ﮔردن، ﺷﺎﻧه ھﺎ و ﺑﺎزوھﺎ ﻣﯽﺷوﻧد. اﯾن ﺣﺎﻟت رادﯾﮑوﻟوﭘﺎﺗﯽ ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود. درد ﻣﻣﮑن اﺳت ﺑه ﺑﺎزو و دﺳت در مسیری ﮐه رﯾﺷه ﻋﺻب ﻓﺷرده ﺷده، ﻣﻧﺗﺷر ﺷود. اﮔر ﯾﮏ دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ ﺑه ﻧﺧﺎع ﻓﺷﺎر آورد، ﻣﻣﮑن اﺳت ﻣﺷﮑﻼت ﺟدی در راه رﻓﺗن، اﺳﭘﺎﺳﺗﯾﺳﯾﺗﯽ و ﺑﯽاﺧﺗﯾﺎری روده و ﻣﺛﺎﻧه رخ دھد ﮐه اﯾن وﺿﻌﯾت ﻣﯾﻠوﭘﺎﺗﯽ ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود.
ﺻﻔﺣﺎت اﻧﺗﮭﺎﯾﯽ ﻣﮭره ھﺎی ﺳﺗون ﻓﻘرات ﮔردﻧﯽ ﺻﻔﺣﺎت اﻧﺗﮭﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻧﺎﺣﯾه اﻧﺗﻘﺎﻟﯽ ﺑﯾن دﯾﺳﮏ و ﻣﮭره ﻣﺟﺎور آن اﺳت. صفحه اﻧﺗﮭﺎﯾﯽ ﻣﮭره ﻧﺎزک ﺑوده و از ﮐﻼژن و اﺳﺗﺧوان ﻣﺗﺧﻠﺧل ﺗﺷﮑﯾل ﺷده ﮐه اﺟﺎزه ﻣﯽدھد ﻣﻘدار ﻣﺣدودی ﺧون و ﻣواد ﻣﻐذی وارد دﯾﺳﮏ ﺷوﻧد. اﮔر ﺻﻔﺣه اﻧﺗﮭﺎﯾﯽ ﻣﮭره آﺳﯾب ﺑﺑﯾﻧد ﯾﺎ دﭼﺎر اﺧﺗﻼل ﺷود، ﻣواد ﻣﻐذی ﮐﻣﺗری ﺑه دﯾﺳﮏ ﻣﯽرﺳد ﮐه ﻣﻣﮑن اﺳت ﺑﺎﻋث ﺗﺳرﯾﻊ در ﺗﺧرﯾب دﯾﺳﮏ ﺷود.
ﺑه ﻧظر ﻣﯽرﺳد ﮐه ﺣرﮐت ﮐﻠﯽ ﺑﺎﻋث اﻓزاﯾش ﻣﯾزان ﻣواد ﻣﻐذی ﻋﺑوری از ﺻﻔﺣﺎت اﻧﺗﮭﺎﯾﯽ ﻣﮭره ھﺎ ﺑه دﯾﺳﮏھﺎ ﻣﯽﺷود. داﺷﺗن ﯾﮏ ﺳﺑﮏ زﻧدﮔﯽ ﻓﻌﺎل، ﺑه ﺟﺎی ﻧﺷﺳﺗن طوﻻﻧﯽﻣدت، ﻣﯽﺗواﻧد ﺑه ﺗﻐذﯾه دﯾﺳﮏھﺎ ﮐﻣﮏ ﮐﻧد. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐه دﯾﺳﮏھﺎی ﺑﯾنﻣﮭره ای ﺑه اراﺋه ﺧﺎﺻﯾت ﺿرﺑه ﮔﯾری و اﻧﻌطﺎفﭘذﯾری ﺑرای ﮔردن ﮐﻣﮏ ﻣﯽﮐﻧﻧد، ﺣرﮐﺎت ﻣﺎھﯾﭼه ھﺎ ﺗوﺳط ﺳﯾﮕﻧﺎلھﺎﯾﯽ ﮐه از ﻣﻐز از طرﯾﻖ ﻧﺧﺎع و رﯾﺷه ھﺎی ﻋﺻﺑﯽ ارﺳﺎل ﻣﯽﺷوﻧد ھداﯾت ﻣﯽﺷود.
ﻋﻼﺋم دﯾﺳﮏ ﮔردن ﭼﯾﺳت و چگونه درﻣﺎن ﻣﯾﺷود؟
ﺳﺗون ﻓﻘرات ﺑﺎ ﺑﯾﻣﺎر در ﺣﺎﻟت دراز ﮐﺷﯾده و اﯾﺳﺗﺎده ﺑررﺳﯽ ﻣﯽﺷود. ﺑه دﻟﯾل اﺳﭘﺎﺳم ﻋﺿﻼﻧﯽ، ﻣﻣﮑن اﺳت از ﺑﯾن رﻓﺗن اﻧﺣﻧﺎی طﺑﯾﻌﯽ ﺳﺗون ﻓﻘرات ﻣﺷﺎھده ﺷود. درد رادﯾﮑوﻻر )اﻟﺗﮭﺎب ﯾﮏ ﻋﺻب ﻧﺧﺎﻋﯽ( ﻣﻣﮑن اﺳت ﺑﺎ ﻓﺷﺎر ﺑر ﺳطﺢ ﻧﺧﺎﻋﯽ آﺳﯾب دﯾده اﻓزاﯾش ﯾﺎﺑد. ﮔروهھﺎی ﻋﺿﻼﻧﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺑرای ﺗﻌﯾﯾن ﻋﻼﺋم ﺿﻌف آزﻣﺎﯾش ﻣﯽﺷوﻧد. ﺑدن ﺑﺎ ﻟﻣس دﻗﯾﻖ و ﺳوزنھﺎی ﺳﺑﮏ ﺑرای ﺗﻌﯾﯾن ھر ﮔوﻧه ﮐﺎھش ﺣس ﺟزﺋﯽ آزﻣﺎﯾش ﻣﯽﺷود. رﻓﻠﮑسھﺎی ﻏﯾرطﺑﯾﻌﯽ در آرﻧﺞھﺎ، دﺳتھﺎ، زاﻧوھﺎ ﯾﺎ ﻣﭻ ﭘﺎ ﻣﻣﮑن اﺳت ﻣﺣل ﻓﺗﻖ دﯾﺳﮏ را ﻧﺷﺎن دھﻧد. ﺗﺻوﯾرﺑرداری ﺑﺎ رزوﻧﺎﻧس ﻣﻐﻧﺎطﯾﺳﯽ (MRI) ﺑﮭﺗرﯾن روش ﺑرای ﻣﺷﺎھده آﻧﺎﺗوﻣﯽ و ﺑﺎﻓتھﺎی ﻧرم
اطراف ﺳﺗون ﻓﻘرات اﺳت. دﯾﺳﮏھﺎی ﻓﺗﻖ ﺷده ﺑه راﺣﺗﯽ دﯾده ﻣﯽﺷوﻧد و ﻣﯽﺗوان آﻧﮭﺎ را ﺑرای ﮔزﯾﻧه ھﺎی ﺟراﺣﯽ ﺑررﺳﯽ ﮐرد. اﮔر ﺑﯾﻣﺎر ﻗﺎدر ﺑه اﻧﺟﺎم MRI ﻧﺑﺎﺷد، ﯾﻌﻧﯽ ﺑﯾﻣﺎر دارای ﺿرﺑﺎنﺳﺎز ﻗﻠﺑﯽ ﺑﺎﺷد، ﯾﮏ ﺳﯽﺗﯽاﺳﮑن ﺑﺎ ﻣﯾﻠوﮔراﻓﯽ ﯾﮏ ﺗﮑﻧﯾﮏ ﺗﺻوﯾرﺑرداری ﻗﺎﺑل ﻗﺑول اﺳت.
درﻣﺎن دﯾﺳﮏ ﮔردن ﺑﺎ چه روش ھﺎﯾﯽ اﻣﮑﺎن ﭘذﯾر اﺳت؟
درﻣﺎن اولیه ﺑرای دﯾﺳﮏ ﻓﺗﻖ ﺷده ﮔردﻧﯽ ﻣﻌﻣوﻻً ﻣﺣﺎﻓظه ﮐﺎراﻧه اﺳت و ﺷﺎﻣل ﻣﺻرف داروھﺎی ﺿداﻟﺗﮭﺎب ﻏﯾراﺳﺗروﺋﯾدی )اﯾﺑوﭘروﻓن، اﻟﯾو، ﻣورﺗﯾن( و اﺳﺗراﺣت ﻣﯽﺷود. ﺗﻘرﯾﺑﺎً %80 دﯾﺳﮏھﺎی ﻓﺗﻖ ﺷده ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺑه ﺻورت ﻣﺣﺎﻓظه ﮐﺎراﻧه ﻣدﯾرﯾت ﺷوﻧد. اﮐﺛر ﭘزﺷﮑﺎن ﻓﯾزﯾوﺗراﭘﯽ را ﺑرای ﮐﻣﮏ ﺑه ﮐﺎھش درد ﺗﺟوﯾز ﻣﯽﮐﻧﻧد. درﻣﺎﻧﮕران از ﺗراﮐﺷن، اوﻟﺗراﺳوﻧد و ﺗﺣرﯾﮏ اﻟﮑﺗرﯾﮑﯽ ﻋﺿﻼت ﺑرای آرام ﮐردن ﻋﺿﻼﺗﯽ ﮐه دﭼﺎر اﺳﭘﺎﺳم و اﻟﺗﮭﺎب ﺛﺎﻧوﯾه از ﻋﺻب ﻓﺷرده ﺷده اﻧد، اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد. ﻣﻣﮑن اﺳت ﯾﮏ ﺗزرﯾﻖ اﺳﺗروﺋﯾد اﭘﯾدورال ﺑﺎ اﺳﺗﻔﺎده از ﯾﮏ ﺳوزن ﻧﺧﺎﻋﯽ ﺗﺣت ھداﯾت اﺷﻌه اﯾﮑس ﺑرای ھداﯾت دارو ﺑه ﺳطﺢ دﻗﯾﻖ ﻓﺗﻖ دﯾﺳﮏ اﻧﺟﺎم ﺷود. اﯾن ﻋﻣل ﯾﺎ ﺗوﺳط ﺟراح ﻣﻐز و اﻋﺻﺎب ﯾﺎ ﻣﺗﺧﺻص درد اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود. اﮔر ﻋﻼﺋم ﻣﯾﻠوﭘﺎﺗﯽ وﺟود داﺷﺗه ﺑﺎﺷد ﯾﺎ درﻣﺎنھﺎی ﻣﺣﺎﻓظه ﮐﺎراﻧه ﺷﮑﺳت ﺑﺧورﻧد، ﺟراﺣﯽ ﺿروری اﺳت.
ﺟراﺣﯽ دﯾﺳﮏ ﻣﺻﻧوﻋﯽ
راﯾﺞﺗرﯾن ﻋﻣل ﺟراﺣﯽ ﺑرای دﯾﺳﮏ ﻓﺗﻖ ﺷده ﮔردﻧﯽ، دﯾﺳﮑﮑﺗوﻣﯽ و ﻓﯾوژن ﻗداﻣﯽ ﮔردن (ACDF) ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود. اﯾن روش ﺷﺎﻣل ﯾﮏ ﺑرش در ﮔردن اﺳت ﮐه ﻗﺳﻣت ﺟﻠوی ﺳﺗون ﻓﻘرات را ﻧﻣﺎﯾﺎن ﻣﯽﮐﻧد. دﯾﺳﮏ ﺑرداﺷﺗه ﻣﯽﺷود و ھر ﮔوﻧه ﻓﺷﺎری از
روی ﻧﺧﺎع و رﯾﺷه ھﺎی ﻋﺻﺑﯽ ﺑرداﺷﺗه ﻣﯽﺷود. ﺳﭘس ﯾﮏ ﭘﯾوﻧد اﺳﺗﺧواﻧﯽ، ﯾﺎ از ﺑﺎﻧﮏ اﺳﺗﺧوان ﯾﺎ از اﺳﺗﺧوان ﻟﮕن ﺧود ﺑﯾﻣﺎر، در ﻓﺿﺎی ﺑﯾن ﻣﮭره ھﺎ ﻗرار داده ﻣﯽﺷود و ﯾﮏ ﺻﻔﺣه ﻓﻠزی ﺑرای ﭘر ﮐردن ﻓﺿﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود. ﺑﺳﺗه ﺑه ﺗﻌداد دﯾﺳﮏھﺎی درﮔﯾر، ﻣﻣﮑن اﺳت ACDF در ﭼﻧد ﺳطﺢ اﻧﺟﺎم ﺷود. ﯾﮏ ﺗﻐﯾﯾر در اﯾن روش ﺷﺎﻣل ﺑرداﺷﺗن ﮐﺎﻣل ﺟﺳم ﻣﮭره ای ﺑه ھﻣراه دﯾﺳﮏ اﺳت ﮐه ﭘس از آن ﭘﯾوﻧد اﺳﺗﺧواﻧﯽ و ﻗرار دادن ﺻﻔﺣه ﻓﻠزی اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود. اﯾن ﻋﻣل ﮐورﭘﮑﺗوﻣﯽ و ﻓﯾوژن ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود.
ﺟراﺣﯽ دﯾﺳﮑﮑﺗوﻣﯽ ﺧﻠﻔﯽ ﮔردن ﻧﯾز ﻣﻣﮑن اﺳت اﻧﺟﺎم ﺷود. در اﯾن ﻋﻣل اﺳﺗﺧوان از ﭘﺷت ﺳﺗون ﻓﻘرات ﺑرداﺷﺗه ﻣﯽﺷود ﺗﺎ ریشه های ﻋﺻﺑﯽ ﻓﺷرده را ﻧﻣﺎﯾﺎن ﮐﻧد. ﺳﭘس دﯾﺳﮏ ﺑرداﺷﺗه ﻣﯽﺷود ﺗﺎ ﻓﺿﺎی ﻻزم ﺑرای ﻋﺑور رﯾﺷه ﻓراھم ﺷود. اﺧﯾراً دﯾﺳﮏھﺎی ﻣﺻﻧوﻋﯽ در درﻣﺎن ﺑﯾﻣﺎری دﯾﺳﮏ ﮔردﻧﯽ ﻣﻌرﻓﯽ ﺷده اﻧد. ﯾﮏ دﯾﺳﮏ ﭘروﺳﺗﺗﯾﮏ را ﻣﯽﺗوان در ﻓﺿﺎی دﯾﺳﮏ ﻗرار داد ﺑدون اﯾﻧﮑه ﻧﯾﺎزی ﺑه ﭘﯾوﻧد اﺳﺗﺧوان ﺑﺎﺷد. اﯾن روش اﯾن ﻣزﯾت را دارد ﮐه ﺗﺣرک طﺑﯾﻌﯽ ﮔردن ﺣﻔظ ﺷده و اﻣﯾدوارﯾم از ﺑﯾﻣﺎری دﯾﺳﮏ در ﺳطوح دﯾﮕر ﺳﺗون ﻓﻘرات ﺟﻠوﮔﯾری ﮐﻧد.
