پرتودرمانی برای سرطان: نحوه عملکرد، عوارض جانبی و میزان اثرگذاری

مقدمه

پرتودرمانی با ایجاد آسیب در مواد ژنتیکی سلول‌ها موجب اختلال در عملکرد طبیعی آن‌ها می‌شود. این مواد ژنتیکی، فرآیندهای حیاتی مانند رشد و تقسیم سلولی را هدایت می‌کنند. در جریان پرتودرمانی، علاوه بر سلول‌های سرطانی، سلول‌های سالم نیز ممکن است دچار آسیب شوند؛ اما سلول‌های سالم توانایی بیشتری در ترمیم خود دارند نسبت به سلول‌های سرطانی. هدف اصلی از استفاده از پرتودرمانی، از بین بردن سلول‌های سرطانی و به حداقل رساندن آسیب به سلول‌های سالم است تا تاثیر درمانی مؤثری داشته باشد.

پرتودرمانی چیست؟

پرتودرمانی که رادیوتراپی نیز نامیده می شود، نوعی درمان سرطان است. این درمان از پرتوهای انرژی شدید برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی اغلب از اشعه ایکس استفاده می کند. اما انواع دیگری از پرتودرمانی وجود دارد، از جمله پرتوهای پروتون.

روش های مدرن تشعشع دقیق هستند. آنها پرتوها را مستقیماً به سمت سرطان نشانه می روند و در عین حال از بافت های سالم در برابر دوزهای بالای تابش محافظت می کنند.

پرتودرمانی چگونه به درمان بیماری کمک می کند ؟

پرتودرمانی برای درمان سرطان و کاهش علائم سرطان استفاده می شود.

پرتودرمانی زمانی که برای درمان سرطان به کار می‌رود، می‌تواند به حذف کامل سرطان، پیشگیری از بازگشت آن یا توقف و کاهش سرعت رشد تومور کمک کند. در مواردی که هدف از درمان کاهش علائم است، پرتودرمانی به عنوان درمان تسکینی شناخته می‌شود. در این شرایط، پرتوهای خارجی به کار می‌روند تا با کوچک کردن تومورها، درد و مشکلات ناشی از آن‌ها مانند اختلالات تنفسی یا از دست دادن کنترل روده و مثانه را کاهش دهند.

درد ناشی از سرطان که به استخوان گسترش یافته است را می توان با داروهای پرتودرمانی سیستمیک به نام رادیوداروها درمان کرد.

نحوه عملکرد پرتودرمانی در افراد مبتلا به سرطان

در دوزهای بالا، پرتودرمانی با آسیب به DNA سلول‌های سرطانی، رشد آن‌ها را متوقف کرده یا باعث مرگ آن‌ها می‌شود. سلول‌های سرطانی که قادر به ترمیم آسیب‌های DNA خود نیستند، دیگر تقسیم نمی‌شوند و در نهایت از بین می‌روند. این سلول‌های آسیب‌دیده پس از مرگ، تجزیه شده و از بدن خارج می‌شوند.

پرتودرمانی فوراً سلول‌های سرطانی را از بین نمی‌برد و فرایند تخریب آن‌ها ممکن است چند روز یا حتی چند هفته طول بکشد. آسیب به DNA سلول‌های سرطانی به اندازه‌ای خواهد بود که این سلول‌ها پس از مدتی، حتی تا هفته‌ها یا ماه‌ها پس از پایان درمان، به مرگ ادامه خواهند داد.

پرتودرمانی ممکن است در زمان‌های مختلف یا به دلایل مختلف در طول درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد.

پزشک شما ممکن است تابش را پیشنهاد کند:

به عنوان تنها درمان سرطان. این درمان اولیه نامیده می شود.

قبل از جراحی، برای کوچک کردن سرطان. به این پرتودرمانی درمان نئوادجوانت می گویند.

بعد از جراحی، برای جلوگیری از رشد و گسترش سلول های سرطانی باقی مانده. این پرتودرمانی درمان کمکی نامیده می شود.

با درمان های دیگر، مانند شیمی درمانی، برای از بین بردن سلول های سرطانی.

برای تسکین علائم ناشی از سرطان پیشرفته از امیر کلینیک درخواست قرار ملاقات بدهید.

انواع پرتودرمانی

دو نوع اصلی پرتودرمانی وجود دارد، پرتو خارجی و داخلی.

نوع پرتودرمانی که برای شما تجویز می‌شود، به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله:

• نوع سرطان
• اندازه تومور
• محل دقیق تومور در بدن
• نزدیکی تومور به بافت‌های سالم و حساس به تابش
• وضعیت کلی سلامتی و سابقه پزشکی شما
• اینکه آیا از درمان‌های دیگری برای سرطان استفاده خواهید کرد
• عوامل دیگر مانند سن و شرایط پزشکی مرتبط

این فاکتورها به پزشک کمک می‌کنند تا بهترین روش پرتودرمانی متناسب با وضعیت شما را انتخاب کند.

پرتودرمانی خارجی

پرتودرمانی خارجی از دستگاهی می آید که تابش سرطان شما را هدف قرار می دهد. دستگاه بزرگ است و امکان وجود نویز هست. پرتودرمانی خارجی یک درمان موضعی است، به این معنی که قسمت خاصی از بدن شما را درمان می کند. به عنوان مثال، اگر در ریه خود سرطان دارید، فقط به قفسه سینه خود تابش می کنید، نه به کل بدن.

پرتودرمانی داخلی

پرتودرمانی داخلی درمانی است که در آن یک منبع پرتودر داخل بدن شما قرار می گیرد. منبع تابش می تواند مایع یا جامد باشد.

پرتودرمانی داخلی که به آن براکی‌تراپی گفته می‌شود، شامل استفاده از منابع تابشی جامد است. در این روش درمانی، دانه‌ها، روبان‌ها یا کپسول‌های حاوی مواد رادیواکتیو در داخل بدن و نزدیک یا داخل تومور قرار می‌گیرند. مانند پرتودرمانی خارجی، براکی‌تراپی نیز یک درمان موضعی به شمار می‌رود و تنها بر ناحیه خاصی از بدن که تومور در آن قرار دارد، تأثیر می‌گذارد.

با براکی تراپی، منبع تشعشع در بدن شما برای مدتی پرتو می دهد.

پرتودرمانی داخلی با منبع مایع را درمان سیستمیک می نامند. سیستمیک به این معناست که درمان از طریق جریان خون به سراسر بدن می‌رود و سلول‌های سرطانی را در نقاط مختلف بدن شناسایی و نابود می‌کند. این نوع درمان می‌تواند اثرات خود را در تمامی نواحی بدن که سلول‌های سرطانی وجود دارند، اعمال کند.

شما پرتودرمانی سیستمیک را با بلعیدن، از طریق ورید از طریق خط IV یا از طریق تزریق دریافت می کنید.

با تشعشعات سیستمیک، مایعات بدن شما، مانند ادرار، عرق و بزاق، برای مدتی تشعشع می کنند.

عوارض جانبی پرتودرمانی

خستگی

خستگی نوعی احساس خستگی جسمی، ذهنی و عاطفی است که برای افراد مبتلا به سرطان بسیار رایج است و اغلب در نتیجه پرتودرمانی ایجاد می‌شود. بیشتر بیماران پس از چند هفته درمان با پرتودرمانی، این خستگی را تجربه می‌کنند. علت اصلی آن این است که پرتودرمانی نه تنها سلول‌های سرطانی، بلکه برخی از سلول‌های سالم بدن را نیز آسیب می‌زند. این خستگی معمولاً با ادامه درمان تشدید می‌شود و استرس ناشی از بیماری و سفرهای روزانه برای درمان می‌تواند آن را بدتر کند. بنابراین، مدیریت خستگی بخش مهمی از روند مراقبت است.

خستگی ناشی از پرتودرمانی با خستگی روزمره متفاوت است و ممکن است با استراحت ساده بهبود نیابد. این نوع خستگی می‌تواند برای مدت طولانی ادامه یابد و انجام فعالیت‌های روزانه را دشوار کند. اما خوشبختانه، معمولاً پس از پایان درمان، به تدریج کاهش یافته و از بین می‌رود.

مهم است که خستگی خود را برای پزشک خود از سرطان خود توضیح دهید. حتما با آنها صحبت کنید اگر:

در صورتی که شما یکی از موارد زیر را تجربه کنید، ممکن است دچار خستگی ناشی از پرتودرمانی باشید:

• پس از انجام فعالیت‌هایی که معمولاً برایتان مشکل‌ساز نبوده‌اند، بیش از حد خسته می‌شوید.
• احساس خستگی می‌کنید که به نوع خاصی از فعالیت یا تلاش مرتبط نیست.
• احساس گیجی دارید یا نمی‌توانید تمرکز کنید و افکار خود را سازماندهی کنید.
• قادر به بلند شدن از رختخواب برای بیش از 24 ساعت نیستید.
• خستگی شما باعث مختل شدن زندگی اجتماعی یا روال روزانه‌تان می‌شود.

مشکلات پوستی

پوست در ناحیه‌ای که تحت پرتودرمانی قرار گرفته است، ممکن است تغییراتی را تجربه کند. این تغییرات شامل قرمزی، تحریک، تورم، تاول، آفتاب‌سوختگی یا تغییر رنگ مشابه برنزه شدن می‌شود. این تغییرات معمولاً موقت هستند، اما نیاز به مراقبت مناسب دارند. پس از چند هفته، ممکن است پوست شما خشک و پوسته پوسته شود. گاهی اوقات به این درماتیت پرتویی گفته می شود. مهم است که پزشک خود را از هرگونه تغییر پوست مطلع کنید. آنها می توانند راه هایی را برای کاهش ناراحتی، کاهش تحریک بیشتر و جلوگیری از عفونت پیشنهاد کنند.

• این مشکلات پوستی معمولاً پس از پایان درمان به تدریج برطرف می‌شوند، هرچند در برخی موارد ممکن است پوست در ناحیه درمان تیره‌تر باقی بماند و حساسیت آن بیشتر از قبل باشد. برای محافظت از پوست و کاهش ناراحتی‌ها، رعایت نکات زیر بسیار مهم است:
• لباس‌های مناسب بپوشید: از پوشیدن لباس‌های تنگ، با بافت خشن یا سفت در ناحیه درمان شده خودداری کنید. این شامل لباس‌های محکم یا کشسانی است که ممکن است ناحیه را فشرده کنند. به جای آن، لباس‌های گشاد و از پارچه‌های نرم و صاف انتخاب کنید. همچنین از نشاسته کردن لباس‌ها پرهیز کنید.
• اجتناب از مالش و استفاده از نوار چسب: از مالیدن، خراشیدن یا استفاده از نوار چسب روی پوست درمان شده خودداری کنید. اگر نیاز است که ناحیه درمان پوشانده شود، از نوارهای کاغذی یا نوارهایی استفاده کنید که برای پوست حساس طراحی شده‌اند. همچنین سعی کنید نوار را در ناحیه درمان قرار ندهید و هر بار نوار را در مکان‌های مختلف قرار دهید.
• مراقب دما باشید: از استفاده از منابع گرمایی یا سرمایی (مانند پد گرم، لامپ حرارتی یا کیسه یخ) روی ناحیه درمان خودداری کنید مگر اینکه پزشک شما اجازه دهد. حتی آب داغ ممکن است به پوست آسیب برساند، بنابراین برای شستشوی ناحیه درمان فقط از آب ولرم استفاده کنید.
• حفاظت از پوست در برابر نور خورشید: ناحیه درمان شده ممکن است نسبت به نور خورشید حساس‌تر شود. در صورت امکان، قبل از بیرون رفتن، پوست درمان شده را با لباس‌های تیره یا پوشش‌های ضد UV محافظت کنید. از تیم درمانی خود بپرسید که آیا استفاده از ضد آفتاب ضروری است. اگر چنین است، از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع و SPF حداقل 30 استفاده کنید و آن را به طور مکرر تجدید کنید. حتی پس از پایان پرتودرمانی نیز به محافظت از پوست خود در برابر نور خورشید ادامه دهید.
• با رعایت این توصیه‌ها می‌توانید به بهبود هرچه سریع‌تر پوست خود کمک کرده و از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کنید.
• فقط از آب ولرم و صابون ملایم استفاده کنید. فقط اجازه دهید آب از ناحیه تحت درمان عبور کند. مالش ندهید.
• قبل از تراشیدن ناحیه تحت درمان با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است توصیه کنند که از یک ماشین اصلاح برقی استفاده کنید.
• قبل از استفاده از هر چیزی روی پوست در ناحیه درمان، از پزشک خود بپرسید. این موارد شامل پودرها، کرم‌ها، عطرها، دئودورانت‌ها، روغن‌های بدن، پمادها، لوسیون‌ها، محصولات رفع موهای زائد یا درمان‌های خانگی در حین درمان و چند هفته پس از آن است. بسیاری از محصولات پوستی ممکن است پوششی روی پوست ایجاد کنند که منجر به تحریک آن شود. برخی از این محصولات حتی می‌توانند بر میزان دوز تابش وارد شده به بدن تأثیر بگذارند، بنابراین توصیه می‌شود از استفاده از محصولات بدون مشورت با پزشک خودداری کنید.

ریزش مو

پرتودرمانی ممکن است باعث نازک شدن یا ریزش مو در ناحیه‌ای که تحت درمان قرار دارد، شود. این ریزش مو معمولاً موقتی است و پس از اتمام درمان، موها به تدریج رشد می‌کنند. در برخی موارد، ممکن است رشد موها کمی زمان‌بر باشد

به عنوان مثال، تابش به سر شما ممکن است باعث شود که مقداری یا تمام موهای سرتان (حتی ابروها و مژه ها) از بین برود.

اکثر مردم متوجه می شوند که موهایشان پس از پایان درمان دوباره رشد می کند، اما مقابله با ریزش مو می تواند سخت باشد. وقتی دوباره رشد می کند، ممکن است موهای شما نازک تر یا بافت متفاوتی نسبت به قبل شود. اگر سوال یا نگرانی در مورد ریزش مو دارید از پزشک خود بپرسید.

اگر موهایتان را از دست بدهید، ممکن است پوست سرتان حساس باشد و بخواهید سرتان را بپوشانید. هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب، برای محافظت از سر خود و جلوگیری از آسیب به پوست سر که ممکن است در اثر ریزش مو ناشی از پرتودرمانی حساس‌تر شده باشد، از کلاه یا روسری استفاده کنید. این کار نه تنها از پوست سر شما در برابر اشعه‌های مضر UV محافظت می‌کند، بلکه به کاهش ناراحتی‌های ناشی از تابش آفتاب نیز کمک می‌نماید. اگر ترجیح می دهید بپوشید مطمئن شوید بادی یا کلاه گیس، آستر پوست سر شما را تحریک نمی کند.

کم شدن تعداد گلبول های خون

به ندرت، پرتودرمانی می تواند باعث تغییراتی در سطح تعداد گلبول های خون شما شود. این سلول‌های خونی به بدن شما کمک می‌کنند تا با عفونت‌ها مقابله کرده و از خونریزی جلوگیری کنند. اگر آزمایش خون شما نشان دهد که تعداد گلبول‌های خونی کاهش یافته است، ممکن است نیاز باشد درمان شما برای یک یا چند هفته متوقف شود تا تعداد گلبول‌های خونی به حالت طبیعی بازگردد. این مشکل به ویژه در صورتی که همزمان تحت شیمی درمانی باشید، احتمال بیشتری دارد.

عوارض جانبی خاص پرتودرمانی در نواحی مختلف بدن

پرتودرمانی به مغز اگر تحت پرتودرمانی به مغز قرار دارید، عوارض جانبی بستگی به ناحیه‌ای دارد که تابش بر آن متمرکز می‌شود. به عنوان مثال، افرادی که به دلیل تومورهای مغزی تحت درمان هستند، در صورتی که سرطان تنها در یک یا چند نقطه از مغز قرار داشته باشد، ممکن است پرتودرمانی رادیو تاکتیک استریوتاکتیک (پرتو در یک دوز بزرگ) دریافت کنند. عوارض جانبی این نوع درمان ممکن است متنوع باشد و بسته به مکان دقیق هدف قرارگیری تابش، متفاوت خواهد بود.

پزشکان معمولاً این عوارض را با دقت ارزیابی می‌کنند و تلاش می‌کنند که خطرات احتمالی را به حداقل برسانند. برخی از عوارض جانبی ممکن است به سرعت خود را نشان دهند، اما برخی از عوارض جانبی ممکن است بلافاصله پس از شروع پرتودرمانی خود را نشان دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است پس از مدتی و حتی 1 تا 2 سال بعد از اتمام درمان ظاهر شوند. این نوع عوارض دیررس ممکن است به تدریج خود را نمایان کرده و نیاز به نظارت و پیگیری مداوم داشته باشند. به همین دلیل، مهم است که پس از پایان درمان، تحت مراقبت‌های مستمر پزشکی قرار داشته باشید تا هرگونه تغییر یا عارضه جانبی به موقع شناسایی و درمان شود.

اگر سرطان در بسیاری از مناطق باشد، گاهی اوقات کل مغز با پرتودرمانی درمان می شود. عوارض جانبی پرتودرمانی کل مغز ممکن است تا چند هفته پس از شروع درمان قابل توجه نباشد.

تابش به مغز می تواند این عوارض کوتاه مدت را ایجاد کند:

• سردرد
• ریزش مو
• حالت تهوع
• استفراغ کردن
• خستگی شدید (خستگی)
• کم شنوایی
• تغییرات پوست و پوست سر
• مشکل در حافظه و گفتار
• تشنج

برخی از این عوارض جانبی ممکن است رخ دهند زیرا تشعشعات باعث تورم مغز شده است. داروها معمولاً برای جلوگیری از تورم مغز تجویز می شوند، اما مهم است که تیم مراقبت از سرطان خود را در مورد سردرد یا علائم دیگر مطلع کنید. درمان می تواند روی هر فرد متفاوت تأثیر بگذارد و ممکن است این عوارض جانبی خاص را نداشته باشید.

تابش به مغز همچنین می تواند عوارض جانبی داشته باشد که دیرتر ظاهر می شود – معمولاً از 6 ماه تا چندین سال پس از پایان درمان. این اثرات تاخیری می تواند شامل مشکلات جدی مانند از دست دادن حافظه، علائم مشابه سکته مغزی و عملکرد ضعیف مغز باشد. همچنین ممکن است خطر ابتلا به تومور دیگری در آن ناحیه افزایش یابد، اگرچه این شایع نیست.

پزشک خود در مورد آنچه از برنامه درمانی خاص خود انتظار دارید صحبت کنید.

اگر در حال پرتودرمانی برای سر یا گردن هستید:

افرادی که به سر و گردن تشعشع می کنند ممکن است عوارض جانبی داشته باشند مانند:

• درد (یا حتی زخم های باز) در دهان یا گلو
• خشکی دهان
• مشکل در بلع
• تغییرات در طعم
• حالت تهوع
• گوش درد
• پوسیدگی دندان
• تورم در لثه، گلو یا گردن
• ریزش مو
• تغییرات در بافت پوست
• سفتی فک

قبل از مراجعه جهت پرتودرمانی به چه نکاتی باید توجه کنم؟

قبل از پرتودرمانی خارجی، با یک دکتر متخصص در استفاده از پرتودرمانی برای درمان سرطان ملاقات خواهید کرد. به این پزشک متخصص رادیوتراپی انکولوژیست می گویند. با هم می توانید بررسی کنید که آیا پرتودرمانی برای شما مناسب است یا خیر.

پزشک شما به دقت درمان شما را برنامه ریزی می کند. او نقطه دقیق بدن شما را پیدا می‌کنند تا مطمئن شوند مقدار مناسب تابش باید کجا اعمال شود. برنامه ریزی معمولا شامل:

• شبیه سازی تشعشع در طول شبیه سازی، تیم پرتودرمانی شما به شما کمک می کند تا موقعیتی راحت پیدا کنید. در طول درمان باید بی حرکت دراز بکشید، بنابراین راحت بودن مهم است.
• برای تمرین، روی همان نوع میزی که در طول درمان از آن استفاده می شود، دراز می کشید. بالشتک ها و تکیه گاه ها به شما کمک می کنند تا شما را در حالت صحیح نگه دارند تا بتوانید بی حرکت باشید. ممکن است برای شما یک قالب بدن یا ماسک صورت مشبک تعبیه شود تا به شما کمک کند در جای خود بمانید.
• در مرحله بعد، پزشک پرتودرمانی شما محل دریافت پرتو را روی بدن شما مشخص می کند. این ممکن است با یک نشانگر یا با تاتوهای کوچک دائمی انجام شود. همه چیز به شرایط شما بستگی دارد.
• اسکن های پرتودرمانی شما از اسکن برای ترسیم رادیواکتیو سفارشی شما استفاده می کند
• طرح دیاسیون: این ممکن است شامل سی تی اسکن یا ام آر آی باشد. در طول این اسکن ها، با پوشیدن ماسک یا قالب ساخته شده برای شما، در موقعیت درمان دراز می کشید.
• پس از برنامه ریزی، پزشک شما در مورد نوع و دوز تابشی که دریافت می کنید تصمیم می گیرد. این بر اساس نوع سرطان شما، سلامت عمومی و اهداف درمان شما است.
• برنامه ریزی برای به دست آوردن دوز و تمرکز پرتوهای تشعشع به درستی مهم است. وقتی این دقیق باشد، آسیب کمتری به سلول های سالم اطراف سرطان وارد می شود.

نحوه پرتودرمانی موثر بر روی بیمار چگونه است ؟

پرتودرمانی خارجی از دستگاهی استفاده می کند که پرتوهای پرانرژی را به سمت بدن شما هدف قرار می دهد. به این شتاب دهنده خطی می گویند.

همانطور که شما بی حرکت دراز می کشید، شتاب دهنده خطی در اطراف شما حرکت می کند. این تابش را از چندین زاویه ارسال می کند. دستگاه توسط پزشک شما فقط برای شما تنظیم شده است. به این ترتیب، دوز دقیق تابش را به نقطه دقیق بدن شما می رساند. شما تابش را در حین ارسال احساس نخواهید کرد. مثل گرفتن عکس اشعه ایکس است.

پرتوهای خارجی یک درمان سرپایی است. این بدان معناست که پس از درمان نیازی به ماندن در بیمارستان نخواهید داشت. معمول است که درمان را پنج روز در هفته در طول چند هفته انجام دهید. برخی از دوره های درمانی طی 1 تا 2 هفته داده می شوند. درمان به این صورت پخش می شود تا سلول های سالم بین جلسات زمان لازم برای بهبودی داشته باشند. گاهی اوقات تنها یک درمان برای تسکین درد یا سایر علائم سرطان های پیشرفته تر استفاده می شود.

انتظار داشته باشید هر جلسه حدود 10 تا 30 دقیقه طول بکشد. بیشتر این زمان صرف قرار دادن بدن شما در موقعیت مناسب می شود. در طول درمان، به همان روشی که در طول برنامه ریزی انجام دادید، روی میز دراز می کشید. ممکن است از همان قالب‌ها و تکیه‌گاه‌ها برای نگه داشتن شما در جای خود استفاده شود.

دستگاه شتاب دهنده خطی صدای وزوز تولید می کند. همچنین ممکن است دور بدن شما بچرخد تا از زوایای مختلف به هدف برسد.

تیم پرتودرمانی شما در اتاقی در همان نزدیکی می ماند. می‌توانید از طریق ویدیو و صوتی که اتاق‌هایتان را به هم متصل می‌کند، با آنها صحبت کنید. اگرچه نباید هیچ دردی را در اثر پرتو احساس کنید، اما اگر احساس ناراحتی کردید، صحبت کنید.

نتایج

پس از پرتودرمانی، ممکن است آزمایش های تصویربرداری انجام دهید تا ببینید آیا سرطان در حال کوچک شدن است یا خیر. گاهی اوقات سرطان فورا به درمان پاسخ می دهد. در مواقع دیگر احتمال می رود هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا درمان موثر باشد.

هزینه پرتودرمانی چقدر است؟

پرتودرمانی ممکن است گران باشد. از ماشین های پیچیده استفاده می کند و خدمات بسیاری از پزشک را در بر می گیرد. هزینه دقیق پرتودرمانی به هزینه مراقبت های بهداشتی در محل زندگی، نوع پرتودرمانی و تعداد درمان های مورد نیاز شما بستگی دارد.

قبل از شروع پرتودرمانی، مهم است که با شرکت بیمه درمانی خود در مورد پوشش مالی خدمات صحبت کنید. بیشتر طرح‌های بیمه درمانی هزینه‌های مربوط به پرتودرمانی را پوشش می‌دهند، اما جزئیات آن ممکن است بسته به نوع طرح و شرایط بیمه شما متفاوت باشد. برای اطلاعات دقیق‌تر، با دفتر بیمه یا بخش تجاری کلینیک یا بیمارستانی که قرار است درمان شوید تماس بگیرید.

اگر به کمک مالی نیاز دارید، بسیاری از سازمان‌ها و نهادهای خیریه وجود دارند که ممکن است بتوانند در تأمین هزینه‌ها به شما کمک کنند. حتماً از امکانات موجود اطلاع پیدا کنید و از مشاوره‌های مالی یا اجتماعی مراکز درمانی بهره‌مند شوید تا در صورت نیاز به پشتیبانی مالی، راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.

نیازهای رژیم غذایی خاص در حین پرتودرمانی

اشعه می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که خوردن را سخت می کند، مانند حالت تهوع، زخم های دهان و مشکلات گلو به نام ازوفاژیت. از آنجایی که بدن شما انرژی زیادی را برای بهبودی در طول پرتو درمانی مصرف می کند، مهم است که کالری و پروتئین کافی برای حفظ وزن خود در طول درمان مصرف کنید.

اگر در خوردن و حفظ وزن خود مشکل دارید، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. همچنین ممکن است صحبت با یک متخصص تغذیه مفید باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مقابله با مشکلات خوردن به سایت امیر کلینیک مراجعه کنید.

کار در طول پرتودرمانی

بسته به وضعیت سلامت و نحوه واکنش بدن شما به پرتودرمانی، برخی افراد قادرند در طول درمان به طور تمام وقت کار کنند، در حالی که دیگران ممکن است تنها به صورت پاره‌وقت یا اصلاً نتوانند کار کنند. میزان توانایی شما برای ادامه کار به شدت و نوع عوارض جانبی درمان و احساس شما در طول این فرایند بستگی دارد. در این شرایط، بسیار مهم است که به بدن خود گوش دهید و در صورت نیاز، استراحت کافی داشته باشید تا بتوانید انرژی خود را حفظ کنید. مشاوره با پزشک و تیم درمانی نیز می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری‌های مربوط به کار و استراحت کمک کند. از پزشک یا پرستار خود بپرسید که ممکن است از درمانی که خواهید داشت چه انتظاری دارید. هنگامی که برای اولین بار پرتو درمانی خود را شروع می کنید، احتمالاً به اندازه کافی احساس خوبی دارید که می توانید کار کنید. با گذشت زمان، اگر بیشتر خسته هستید، انرژی کمتری دارید یا احساس ضعف می کنید، تعجب نکنید. پس از پایان درمان، ممکن است تنها چند هفته طول بکشد تا احساس بهتری داشته باشید – یا ممکن است ماه ها طول بکشد.

ممکن است در طول پرتودرمانی به نقطه‌ای برسید که برای کار کردن احساس بیماری کنید. با کارفرمای خود صحبت کنید تا دریابید که آیا می توانید به مرخصی پزشکی بروید. بررسی کنید که بیمه درمانی شما هزینه درمان را در زمانی که در مرخصی پزشکی هستید پرداخت می کند.

نتیجه گیری

پرتو درمانی به عنوان یک رویکرد پیشگامانه در پزشکی مدرن ظهور کرده است که درمان هدفمند با حداقل عوارض جانبی را ارائه می دهد. با استفاده از دقت فناوری پیشرفته پرتو، امید و نتایج بهتری را برای بیمارانی که با شرایط مختلف از جمله سرطان و درد مزمن مواجه هستند، فراهم می کند. همانطور که تحقیقات و نوآوری در این زمینه همچنان در حال تکامل است، پرتودرمانی به عنوان شاهدی بر پتانسیل علم در تغییر زندگی است. برای افرادی که گزینه‌های درمانی را بررسی می‌کنند، مشاوره با یک متخصص می‌تواند به تعیین اینکه آیا این درمان پیشرفته انتخاب درستی است یا خیر، کمک می‌کند. با مراجعه به منابع پزشکی قابل اعتماد و گفتگو با متخصصان مراقبت های بهداشتی، از آخرین پیشرفت ها در پرتو درمانی مطلع شوید.